Platonis Et Quae Vel Platonis Esse Feruntur Vel Platonica Solent Comitari Scripta Graece Omnia, Vol. 11 (Classic Reprint)

Angebote / Angebote:

Excerpt from Platonis Et Quae Vel Platonis Esse Feruntur Vel Platonica Solent Comitari Scripta Graece Omnia, Vol. 11 Admodum ipsi gratum est, sic appello z voluptatem vero variam esse scio. Ab caque, nt dixi, principium facientes, quam lrabeat naturam, investigare debemus. Etenim quantum ad auditum attinet, simpliciter unum appareti formas tamea varias ad. Modum, et invicem quodammodo dissimiles, suscipit. Attende enim, delectari di cimus intemperantem hominem delectari ipsa temperamia temperantem, delectari insipientem insipientibus opinionibus ao vana spe undique plenum delectari etiam sapientia sapientem, has utique voluptates si quis dissimiles neget, merito insipiens esse videbitur. Pro. Istaa quidem, o Socrates, ex contrariis rebus proveniunt, neque tamen invicem ipsae contraria. Nonne voluptatis voiuptas, in quibus voluptas est sui ipsius, omnium maxime simillima erit? So. Enimvero, O beate, neque color a colore, ex eo quod color unusquisque est, difi'ert: attamen nigrum albo, prmtcr ìd quod difi'ert, eliam contrarium esse universi cognoscimus. Quin etiam figura ad figuram eodem modo se lzabet, genere porro unnm est universum: partes autem generis hujns, partim longe [i3] inter se differentes, partim etiam contraria sunt: ceteraque hujusmodi multa reperiemus. Quamobrem noli liuic rationi, quee con traria singola unum efiicit, credere. Vereor enim, ne forte voluptates quasdam ia ter se contrarias reperiamus. Pro. Forte. At quid hoc rationi nostra: obstabit? So. Oh id certe obstare dicemus, quod ipsa, cum dissimilia sint, alio quodam no mine nuncupas. Ais enim, voiuptaria omnia bona esse voluptaria vero, quin vo luptaria sint, nulla prohibet ratio. Cum autem ex iis multa sint mala, et bona quaedam, ut diximus, tu ta'men omnia bona nuncupas, ac etiam dissimilia invicem confessurus es, si quis coe'gerit. Quid ergo in cunctis voluptatibus, tam malìs quam bonis, idem communiter ìnvenitur, cujus gratia omnes bonum nuncnpas pro. Quid ais, o Socrates an putas quempiam, cum posuerit voluptatem ipsum bonum esse, inde concessurum tibi, quasdam bonas, nonnulias malas esse? So. Veruntamen dissimiles esse multas, plerasque etiam inter se contrarias, confiteheris. Pro. Haud sane, in quantum voluptates sunt. So. Kursus in idem relabimur, O Protarche, dicemus voluptatem nihilo a voluptate difi'erre, sed omnes sibi inricem consimiles esse: et exempla in medium paulo ante inducta nihil movebunt: contendemusque instar corum, qui inepti et rudes in disputationibus sunt. Pro. Quemadmodum dicis So. Quod si ipse te imitans atque repugnans dicere ausim, dissimillimum dissimillimi omnium esse simillimum, eadem, qua: et tu, afi'erre po tero. Onde rudiores, quam deceat, apparebimus et ratio nobis exeidet atque de fiuet. Revocemus igitur eam retractemusque. Forte enim vicissim agentes, et quasi easdem in ansas redeunles, aliquo pacto eonveniemus. Pro. Die quomodo? So. Pone me iterum interrogatum abs te, 0 Protarche. Pro. Quidnam? So. Sapien tia, scientita, mens, et quaccunque ego a principio ponens bona vocabam, rogatus quid ipsum bonum sit, nonne idem, quod et sermo tous, patientur? Pro. Qua ratione? So. Cunetze namque scientiae multa: videbuntur, earumque nonnullze dissimile: invicem. Quod si quza etiam contraria: sint, nunquid prresenti [14] dis putatione digons fuero, si hoc ipsum veritas, nullam scientiam scientize dissimilem dixerim Sic tandem sermo nosler tanquam fabula evanesceret, nos autem rudi tate quadam servaremur. At sic fieri minime decet quin potius salutis ratio habenda est. Mihi igitur et in tua et in mea oratione ex aequo id, placet, ut multze videlicet voluplates atque dissimiles sint, multa pra'terea ditierentesque scientia'. Difi'e l'emìam itaque mei ac tui boni, o Protarche, minime abscondentes, sed in loeem potins educentes, discutere audeamus, si quo pacto per redargutionem significatur, utrum voluptatem ipsum' bonum vel sapientiam, aut tertium quidd